Łuszczyca jest jedną z powszechnych chorób dermatologicznych na świecie, ale wciąż krąży na jej temat wiele mitów, najczęściej o krzywdzącym charakterze. Dotyczą one np. możliwości zarażenia się chorobą, wyglądu objawów i rokowania. Poznaj niektóre z nich oraz kontrafakty na ten temat!
3 dominujące mity
Jedną z najbardziej znanych i zarazem zupełnie nieprawdziwych informacji jest możliwość zarażenia się łuszczycą od osoby nią obciążonej. Łuszczyca to przewlekła i nawracająca, czyli z okresami remisji, choroba układowa o podłożu immunologicznym. Jest uwarunkowana genetycznie, dlatego nie jest schorzeniem zakaźnym. Bezpośredni kontakt poprzez dotyk z okolicą zmienioną wykwitami nie stanowi żadnego zagrożenia!
Inny mit związany jest z wyglądem zajętej okolicy ciała. Mówi on, że łuszczycę charakteryzują tzw. łuski. Przebieg choroby bywa jednak zróżnicowany i nie przebiega w jednakowy sposób u wszystkich. Wczesne zmiany najczęściej przybierają postać otoczonych ramieniem czerwonobrunatnych grudek i plam wyraźnie oddzielonych, których powierzchnia może ulegać łuszczeniu. Ich wymiary sięgają od kilku milimetrów do kilku centymetrów. Srebrzyste łuski stanowią o zaawansowanym stadium rozwoju zmiany, ale nie muszą być obecne. Co ciekawe, czasem łuszczyca wyglądem przypomina nawet inny rodzaj dermatozy – egzemę czy grzybicę.
Trzeci mit mówi o tym, że dieta łagodzi objawy i leczenie łuszczycy ma wtedy bardziej pomyślne rokowanie. Ze względu na etiologię choroby jej terapia obejmuje wyłącznie postępowanie objawowe. Choć bezcenne jest stosowanie różnej formy leków, to ważnym elementem rehabilitacji jest pielęgnacja ciała z użyciem dermokosmetyków, które korzystnie wpływają na widoczność zmian, zdrowie skóry i samopoczucie chorego. Odpowiednia dieta może stanowić uzupełnienie leczenia, ale nie dominującą metodę.
Mit 4: Łuszczyca stanowi problem estetyczny
Fakt 4: Mechanizm powstawania łuszczycy jest związany z czynnikami autoimmunologicznymi, co oznacza, że organizm pod wpływem sprzyjających okoliczności zaczyna atakować i niszczyć własne tkanki nie tylko skóry. Nierzadkim powikłaniem bywa m.in. łuszczycowe zapalenie stawów. Ponadto obecność choroby sprzyja problemom innej natury, np. urologicznym, kardiologicznym, a także psychicznym.
Mit 5: Z łuszczycą można żyć
Fakt 5: Choć łuszczyca nie jest chorobą terminalną, to ze względu na przebieg i rokowanie co do wyleczenia bywa przyczyną nie tylko zmiany wyglądu zewnętrznego, ale i pogorszenia samopoczucia, a nawet może stanowić źródło depresji. Powielane powszechnie znane mity sprzyjają tworzeniu się nieprawidłowego obrazu choroby, utrudniając komfortowe funkcjonowanie socjalno-społeczne obciążonej nią osoby. W efekcie można doświadczyć odtrącenia i dyskryminacji czy potrzeby izolacji.
Mit 6: Łuszczyca dotyczy dorosłych
Fakt 6: Choć szczyt zachorowań przypada na 2. i 3. dekadę życia, to łuszczycę obserwuje się też u dzieci. Zmiany jednak najczęściej zajmują twarz i okolice krocza, a na kończynach przybierają postacie linijne. U dzieci w leczeniu również warto stosować dermokosmetyki.
