Problemy skórne w dzisiejszych czasach to powszedniość. Coraz więcej dzieci i dorosłych boryka się ze stanem zapalnym skóry. Wywołują go różne czynniki, m.in. alergie, stres, kosmetyki i zażywane leki. Wiele osób szuka źródła swoich dolegliwości, ale nie zawsze można tak łatwo je znaleźć. Koniecznie trzeba udać się na konsultację medyczną i wykonać kilka badan, które pomogą określić przyczynę schorzenia.
Egzema – skąd się to bierze?
Słowem egzema określa się stan zapalny rozwijający się w obrębie naskórka i warstwy brodawkowatej skóry właściwej. Często egzemę nazywa się potocznie wypryskiem. Problemy skórne powstają na skutek działania różnych czynników. Najczęściej są to alergeny ze środowiska zewnętrznego, czyli pyłki roślinne i sierść zwierzęca. Ale też uczulać może dym tytoniowy, suche powietrze, detergenty itp. W tych sytuacjach dochodzi do egzemy zewnątrzpochodnej. Natomiast egzema endogenna związana jest z czynnikami wewnętrznymi i tutaj można wymienić choćby atopowe zapalenie skóry. Wcześniej to schorzenie nazywano właśnie egzemą.
Jakie są objawy egzemy, na co zwrócić uwagę?
Wypryski skórne występują w różnych miejscach. To m.in. egzema na dłoniach, na plecach, nogach, zgięciach kolan i łokci, wokół ust, na głowie i na tułowiu. Natomiast do częstych objawów zalicza się lokalny obrzęk i zaczerwienienie skóry, świąd, przesuszenie naskórka, ranki i wysięki ropne. Ilość objawów, ich natężenie i miejsce występowania są różne. Każdy pacjent ma swoiste objawy i dlatego obserwacja swojego ciała to podstawa w dotarciu do źródła problemu i ustalenia leczenia. Na początku jednak zmiany skórne mają formę grudek, następnie zamieniają się w pęcherzyki. Po ich pęknięciu tworzą się nadżerki skórne, a później powstają strupki. Zmiany skórne mogą zlewać się w większe ogniska zapalne, które okala rumień lub obrzęk. Warto wiedzieć, że ostra faza egzemy objawia się silnym świądem, pogrubieniem naskórka oraz łuszczeniem i długotrwałym przesuszeniem skóry.
Jak sobie radzić z egzemą, jak ją leczyć?
Postęp w leczeniu zależy od predyspozycji pacjenta i jego chęci do podejmowania kolejnych działań, które mają na celu poprawę stanu skóry. Wiadomo, ze leczenie będzie trudniejsze, jeśli nie zostanie określony czynnik alergizujący. Znacznie łatwiej jest w przypadku znalezienia alergenu, bo wtedy wprowadza się leczenie miejscowe. Chory musi też unikać kontaktu z konkretnym czynnikiem drażniącym, np. pyłkami.
Niezwykle ważna w przebiegu choroby jest profilaktyka i pielęgnacja skóry. Przede wszystkim nie można narażać skóry na zbyt niskie i wysokie temperatury. Konieczne jest noszenie ubrań z delikatnej bawełny, oddychających, które nie będą podrażniać skóry. Kolejna ważna sprawa to dobór odpowiednich, bezpiecznych dla skóry kosmetyków. Najlepiej wybierać emolienty, które tworzą barierę ochronną naskórka, nawilżają i regenerują. Wśród znanych emolientów znajdują się m.in. masło shea czy olej makadamia. Po umyciu ciała delikatną emulsją należy użyć mocno nawilżającego balsamu. Po kąpieli można położyć na skórze wilgotne kompresy po nałożeniu na ciało dobrego balsamu nawilżającego.
W utrzymaniu skóry w dobrej kondycji pomaga też odpowiednie nawodnienie organizmu, czyli nawilżenie skóry od wewnątrz. Wypijanie codziennie po 2 litry wody to podstawa. Oprócz tego liczy się dieta, bo zawsze to, co się je, ma wpływ na wygląd skóry. Należy jeść produkty zawierające kwasy omega 3, np. ryby oraz dużo warzyw i owoców. Oprócz tego watro włączyć do menu herbatki ziołowe, które poprawiają zdrowie skory, czyli np. z pokrzywy nagietka. Natomiast ograniczenie kawy i herbaty oraz wystrzeganie się słodyczy, żywności wysokoprzetworzonej i ostrych przypraw to konieczność.
