Anoreksja to podstępna choroba, której początki można łatwo przegapić. Chociaż osoba cierpiąca na to zaburzenie ewidentnie mniej je, to zmiana jej nawyków żywieniowych nie zawsze jest na tyle drastyczna, żeby wzbudzała czujność. Anorektyczka bardzo umiejętnie ukrywa swoje skłonności przed światem, uczy się kłamać i manipulować. Z czasem jednak różnica w wadze, a także zaburzenia zachowania i postrzegania siebie sprawiają, że bliskim zapala się czerwone światło.
Spis treści:
Czym jest anoreksja?
Anoreksja to jedno z najpopularniejszych zaburzeń odżywiania, które polega na ciągłym, długotrwałym odchudzaniu się. Jadłowstręt psychiczny polega na ograniczaniu do minimum ilości przyjmowanych kalorii, intensywnym wysiłku fizycznym oraz innych działaniach, które mają szybko i skutecznie doprowadzić do zmniejszenia masy ciała. Wraz z dynamicznym spadkiem wagi, pojawiają się zaburzenia metaboliczne oraz hormonalne, pogarsza się ogólna kondycja organizmu, zanikają miesiączki, zainteresowanie aktywnością społeczną, seksualną, zmęczenie.
Anoreksja może występować w formie restrykcyjnej, która polega na ograniczeniu ilości przyjmowanego jedzenia, a także w wersji bulimicznej, gdzie chory objada się, a po napadach robi wszystko, żeby zwrócić zawartość żołądka. Nierzadko sięga w tym celu po środki przeczyszczające czy wywołujące wymioty.
Kim jest anorektyczka?
Zdecydowana większość osób chorujących na zaburzenia odżywiania to kobiety. Stąd pytanie – kim jest anorektyczka? Samo przejście na dietę redukcyjną to jeszcze daleka droga do wystąpienia zaburzeń. Osoba, która uważa się za grubą, oczekuje, że rezultaty odchudzania przyjdą bardzo szybko – codziennie kontroluje postępy, mierzy obwód ciała i skrupulatnie staje na wadze. Trudno przeoczyć jej obsesję na punkcie liczenia kalorii, a także nienormalnie małe porcje jedzenia, które długo przeżuwa, przepijając ogromną ilością wody.
Anorektyczka to zazwyczaj młoda osoba – nastolatka lub kobieta. W ostatnim czasie obserwuje się jednak więcej zachorowań także wśród mężczyzn. Oprócz kompleksów, które pojawiają się w okresie dojrzewania, gdy ciało zaczyna się dynamicznie zmieniać, pojawiają się jeszcze inne czynniki zwiększające ryzyko zachorowania – genetyczne, sytuacje stresowe czy nieprawidłowa dieta, która nie zaspokaja w wystarczającym stopniu apetytu.
Objawy anoreksji
Pierwsze objawy anoreksji mogą przypominać dietę redukcyjną, której celem jest zrzucenie wagi. Szybko jednak pojawiają się różnice między normalną dietą a zaburzeniem odżywiania. Do objawów anoreksji zaliczamy:
- zaburzony obraz własnego ciała – nawet szczupłe dziewczęta skarżą się na swój wygląd i próbują osiągnąć niedoścignione ideały np. lansowane w mediach, na portalach społecznościowych,
- obsesyjne liczenie kalorii, odmawianie spożywania posiłków, które wcześniej anorektyczka lubiła, jedzenie bardzo małych porcji,
- szybkie znikanie za drzwiami łazienki tuż po zjedzeniu posiłku (co może wskazywać na prowokowanie wymiotów),
- stosowanie środków moczopędnych, przeczyszczających, tłumiących apetyt,
- zmiany w wyglądzie – sińce pod oczami, spadek masy ciała,
- zmiany w zachowaniu – rozdrażnienie, agresja, nastroje depresyjne, wahania nastrojów,
- noszenie luźnej odzieży maskującej szczupłość ciała.
Jak sprawdzić, czy to już anoreksja? Na pewno pomocna okaże się wizyta u psychologa dziecięcego, który postawi diagnozę na podstawie rozległego wywiadu. Oprócz tego konkretne dane, w tym BMI, czyli wskaźnik masy ciała poniżej 17,5, który wskazuje na niedożywienie organizmu.
Skąd się bierze anoreksja?
Jest co najmniej kilka powodów, dla których zwłaszcza młode, zdrowe, często ładne i zgrabne osoby, świadomie zaczynają ograniczać sobie jedzenie i odchudzać się za wszelką cenę. Do podstawowych przyczyn choroby zalicza się:
- czynniki biologiczne, czyli podejrzenie, że za anoreksją stoją obciążenia genetyczne, powodujące chęć osiągnięcia perfekcji w życiu, poprzez idealny wygląd,
- czynniki środowiskowe, czyli ideały piękna lansowane w mediach i mediach społecznościowych, nacisk na aktywność fizyczną, zdrowe jedzenie, odchudzanie, trzymanie wagi na określonym poziomie, a także otoczenie, które wywiera presję – musisz dobrze wyglądać i być szczupła, aby nie odstawać od znajomych i nie dać się wykluczyć z grupy.
Czasem, chociaż znacznie rzadziej to „normalne” odchudzanie przeradza się w obsesję, czyli anoreksję. Utrata kontroli nad swoją dietą, obsesja na punkcie osiągnięcia wagi docelowej, a potem jeszcze niższej, ciągłe niezadowolenie ze swojego wyglądu oraz otoczenie, które nie zauważa metamorfozy w wyglądzie, prowadzą do zatracenia kontroli nad odchudzaniem.
Anoreksja – jak pomóc?
Podejrzewasz, że bliska Ci osoba cierpi na anoreksję? Jak pomóc w takiej sytuacji? Jak leczyć anoreksję? Anorektyczka to osoba chora, wymagająca pomocy zarówno psychologicznej, jak i medycznej. Szczególnie na dalszym etapie choroby niezbędne jest wsparcie lekarza i dietetyka, którzy pomogą w powrocie do normalnego stylu odżywiania się oraz opracują terapię mającą na celu przywrócenie utraconej tkanki tłuszczowej i odbudowanie masy organizmu, a wraz z nią sił witalnych.
Sprawdź: leczenie zaburzeń odżywiania
