Czasami masz do czynienia z ludźmi, którzy mówią Ci jedno, ale robią drugie. Czynią coś przeciwnego niż to, co obiecali. Są przeciwni czemuś, co sami robią. Wiem, że może to generować złość i irytację, więc chcę Ci podpowiedzieć, jak rozpoznać hipokrytę i jak radzić sobie z takim zachowaniem bez odczuwania złości, frustracji, smutku i dyskomfortu.
Spis treści:
Hipokryzja – co to jest?
Słowo hipokryzja pochodzi od łacińskiego wyrażenia używanego w odniesieniu do pozorów, które są częścią sztuki aktorskiej. Chodziło o udawanie, odgrywanie roli lub zachowanie w sposób nieszczery. Jest to zatem działanie, które wykracza poza fałszywy uśmiech lub nieuczciwą postawę. To obłuda, która wpływa na całe życie, ponieważ społeczeństwo jest już uwarunkowane zasadami, które jeśli zostaną złamane, są krytykowane.
Hipokryzja to zachowanie, które rozciąga się na wszystkie relacje międzyludzkie. W tym sensie można powiedzieć, że wszędzie można spotkać hipokrytę, ponieważ zawsze znajdzie się ktoś, kto chce dopasować się do grupy i zrobi wszystko, żeby tak się stało. Nieważne, czy prawdą, czy kłamstwem. Byleby osiągnąć cel.
Hipokryta – kto to jest?
Z biegiem czasu zaczęto zwracać większą uwagę na osoby, które udają pewne zachowania i nie są sobą w prawdziwym życiu. Dziś za hipokrytę uważany jest człowiek, który demonstruje jedną rzecz, kiedy w rzeczywistości myśli i czuje zupełnie inaczej. To faryzeusz, dwulicowa osoba, obłudnik, taki ktoś, kto zachowuje się w sprzeczności do samego siebie.
Zasadniczo oznacza to wymaganie od drugiej osoby tego, czego samemu się nie oferuje. Chodzi przede wszystkim o empatię, szacunek, lojalność, względy. Ta postawa pokazuje, że jednostka stawia się jako znawca, przełożony, przedstawiciel elity, człowiek ponad wszelkie zasady. Czuje się uprawniona do tego, by wymagać szanowania od innych bez szacunku dla nich.
Hipokryzja – przykłady
Hipokryzja jest obecna w społeczeństwie w najróżniejszych momentach i trzeba zachować czujność, żeby nie stać się jej ofiarą. Musisz mieć oko na to, komu ufasz, a także na zachowanie innych osób. Musisz zaobserwować niespójności w tym, co ktoś mówi i robi.
Przykłady hipokryzji łatwo znaleźć w codziennym życiu.
- Ktoś krytykuje zabijanie zwierząt gospodarskich, a sam je mięso.
- Kobieta jest przeciwna zapłodnieniu pozaustrojowemu in vitro, a sama decyduje się na taką metodę zajścia w ciążę.
- Mężczyzna mówi, że kocha swoją żonę i jest jego jedyną kobietą, a zdradza ją z kochanką.
- Ktoś nawołuje do zachowań proekologicznych, a sam zostawia śmieci w lesie.
- Starsza kobieta twierdzi, że nie przystoi nastolatce rodzenie dzieci, a sama urodziła syna, gdy miała 17 lat.
- Zagorzały przeciwnik wiary w istnienie Boga, idzie do ołtarza i składa przysięgę małżeńską.
Jak rozpoznać hipokrytę?
Wiadomo już, że hipokryta udaje, że jest kimś, kim nie jest. Teraz warto poznać główne cechy jego zachowania i dowiedzieć się, jak w ogóle rozpoznać hipokrytę.
- Nie ma spójności między tym, co mówi i robi. To najbardziej uderzająca cecha hipokryty, dość często widuje się go wygłaszającego przemówienia na tematy związane z moralnością, a potem odkrywa, że on sam nie spełnia tego, co głosi.
- Wierzy, że zasady dotyczą tylko innych. Hipokryta myśli, że jest ponad innymi, uważa, że nie musi przestrzegać zasad, ani tych, które dotyczą interakcji społecznych, ani tych związanych z prawem. Robi, co chce i nie martwi się o innych.
- Zwala winę na innych za swoje błędy. Hipokryci nie przyznają się do swoich błędów, szukają i wytykają winy innym. Jeśli na przykład robią scenę zazdrości, mówią, że odpowiedzialność spoczywa na osobie, która wywołała to uczucie, a nie na nich samych.
- Nie pozwala Ci zwracać uwagi na jego błędy. Ze względu na manię wyższości obłudnicy nie pozwalają innym wytykać ich wad. Jeśli ktoś to robi, hipokryta zawsze znajduje sposób na odwrócenie sytuacji, tak aby wyszedł na niewinnego.
- Ma wymówki na wszystko. Aby uniknąć odpowiedzialności za swoje czyny, hipokryci zawsze mają usprawiedliwienie dla wszystkiego, co powiedzą lub zrobią. Wiele z tych wymówek jest nierozsądnych, ale mówią je z taką pewnością, że niektórzy w końcu im wierzą.
- Krytykuje innych. Jedną z najczęstszych cech hipokryty jest to, że ma on tendencję do krytykowania wypowiedzi ludzi lub pewnych postaw innych i zarzucania im fałszu, nawet jeśli tego nie robią. Hipokryzja polega na tym, że osoba jest bardzo negatywnie nastawiona do usłyszenia krytyki, dlatego woli sama krytykować innych.
- Udaje pewne umiejętności lub działania. W wielu przypadkach ktoś, kto twierdzi, że ma coś wyjątkowego lub umie coś zrobić i chwali się tym głośno w obecności innych, ma przejawy hipokryzji. Zwłaszcza gdy nie potrafi udowodnić prawdziwości swoich słów.
- Stara się zadowolić wszystkich. Fałszywa osoba zawsze chce pokazać maskę swojej doskonałości we wszystkim, co robi. Tak bardzo, że będzie starała się zadowolić wszystkich swoją postawą, nawet wbrew temu, czy czuje się z nią dobrze.
- Wierzy, że jest lepszy od innych. W wielu przypadkach hipokryzja może zostać ujawniona w pewnych wyrażeniach lub argumentach, które mówią tego typu ludzie. „Wiem lepiej…, Ty się nie znasz… W przeciwieństwie do Ciebie, ja…”. Mają tendencję do myślenia, że są znacznie lepsi od innych, a nawet mogą to wyraźnie pokazać poprzez określone postawy.
- Jest powierzchownym człowiekiem. Chociaż hipokryci mogą kreować się na wykształconych ludzi o niebywałej wiedzy, w rzeczywistości mogą wiedzieć bardzo mało. Ich hipokryzja wpływa na nich nawet w ich osobistych celach. Tak bardzo, że spędzają większość czasu na kreowaniu fałszywej rzeczywistości.
Co prowadzi do hipokryzji?
Osoby, które miały w swoim życiu do czynienia z hipokrytami, często pytają: dlaczego? Skąd w ogóle bierze się w kimś tak obłudne zachowanie? Otóż podstawą hipokryzji jest strach przed obnażeniem siebie i byciem wiernym sobie. Obłudnik wierzy, że ujawniając swoje pomysły, postawy i zachowania, może wywołać jakieś negatywne konsekwencje.
Poza tym hipokryzja może mieć związek lub wynikać z kilku sytuacji.
- Nadmierna troska o opinię innych, o to, co pomyślą o konkretnych myślach i postawach.
- Sztywna kreacja własnej osoby związana z umoralnionym punktem widzenia.
- Egoizm: myślenie tylko o sobie, martwienie się tylko o własny wizerunek (tak motywowana hipokryzja jest zjawiskiem bardzo powszechnym u polityków).
- Potrzeba aprobaty: od kogoś lub grupy ludzi, która może prowadzić do próby bycia tym, kim się nie jest.
- Zazdrość: bardzo często hipokryzja karmiona jest właśnie tym uczuciem. Na przykład, ktoś coś ma, a ja nie, więc zacznę z tego szydzić, chociaż sam o tym marzę.
Hipokryzja często jest mechanizmem obronnym, desperacką próbą pozbycia się tego, co ktoś uważa za złe lub niemoralne i co znajduje odzwierciedlenie w zachowaniu drugiej osoby. Na przykład cudzołożnik może być zaciekłym krytykiem takiego zachowania, gdy odkryje, że ktoś z jego bliskiego towarzystwa dopuścił się cudzołóstwa. Zacznie stanowczo potępiać takie zachowanie, a sam nie będzie chciał się do niego przyznać. Jest to iluzoryczna próba ukrycia prawdy o samym sobie.
Jak reagować na hipokryzję?
Jak radzić sobie z osobą obłudną? Co robić wtedy, gdy na swojej drodze spotkasz hipokrytę? Oczywiście złość i agresja niczego nie rozwiązują, ponieważ osoba fałszywa i postępująca niegodziwie, obłudna, będzie się tłumaczyć i robić wszystko, by Twój gniew obrócić przeciwko Tobie. Zacznie krytykować Twoje zachowanie i zarzucać Ci niepoczytalność. Oznacza to, że jej pełne hipokryzji zachowanie pozostanie takie samo.
Dlatego lepiej zastosować kilka psychologicznych podejść, które mogą Ci pomóc uporać się z fałszem hipokrytów.
- Zachowaj wierność prawdzie, ujawnij kłamstwo. W sytuacjach, w których występuje hipokryzja, najlepiej ją ujawnić. Aby to zrobić, wystarczy być wiernym swoim zasadom. Bez względu na wpływ, jaki hipokryta może mieć na Ciebie, pokaż mu, że się myli i jak zaprzecza sobie, gdy to robi.
- Nie daj się zmanipulować. Przede wszystkim ignoruj jego krytykę, gdy zda sobie sprawę, że nie przestrzegasz jego zasad. Hipokryta zacznie negować to, co mówisz, będzie chciał zrobić z Ciebie kogoś „głupiego”, ale to tylko jego samoobrona przed kompromitacją.
- Przeanalizuj swoje nastawienie. W niektórych przypadkach to Twoje własne negatywne myśli lub uprzedzenie do drugiej osoby sprawiają, że wydaje Ci się, że masz do czynienia z fałszywą osobą lub hipokrytą. Dlatego ważne jest, żeby podejść do całej sytuacji racjonalnie i chociaż spróbować zrozumieć, dlaczego ktoś zachowuje się tak, a nie inaczej.
- Potraktuj spotkanie z hipokrytą jako motywację. Jeśli hipokryta udaje, że ma pewne umiejętności, które chciałbyś mieć, możesz zmotywować się do ich nauczenia.
- Nie daj się wciągnąć w pułapkę. Innymi słowy, ważne w radzeniu sobie z hipokryzją jest upewnienie się, że nie wpływa ona na Twoje zdrowie psychiczne. Jeśli czujesz, że spotkania z taką osobą zakłócają Twój dobrostan społeczny i emocjonalny, ogranicz z nim kontakty.
Czy można pomóc hipokrycie?
Trzeba pamiętać, że hipokryzja zakłóca relacje międzyludzkie. Dlatego wiele obłudnych osób z czasem zostaje porzuconych, pozostawionych tylko sobie. Jednak hipokryta nie zawsze wie, że jest hipokrytą. Wierzy, że cele uświęcają środki, nie myśli o możliwych konsekwencjach, jakie mogą mieć. Na tyle zniekształcił wartości społeczne i osobiste, że często cierpi, ponieważ zmusza się do bycia tym, kim nie jest. Z biegiem czasu „ginie”, nie wie już, kim jest, co go definiuje. To wszystko doprowadza go do kryzysu tożsamości. Nie może przez cały czas podtrzymywać swojego udawania, więc ludzie to zauważają i się oddalają.
Jeśli zauważasz u siebie cechy hipokryty lub wiesz, że ktoś Ci bliski nim jest, nie pozwól, by obłuda zniszczyła życie. Należy podkreślić, że oprócz osądu moralnego, jaki można wydać o hipokrycie, jest to też człowiek, który bardzo cierpi psychicznie. Przeżywa dylematy, z którymi nie radzi sobie zbyt dobrze. Często są to osoby pogubione, z bardzo niską samooceną, którą próbują odbudować swoim nagannym zachowaniem. Wtedy konsultacja z psychologiem i psychoterapia stają się ważnym i wyzwalającym narzędziem, które pozwala uwolnić się z objęć zakłamania.
