Introwertyk – kto to?

Bycie introwertykiem w świecie pełnym ekstrawersji nie jest łatwym zadaniem. Introwertycy są czasami pogardzani za domniemaną nieśmiałość i wycofanie, co rodzi wiele błędnych przekonań o osobach introwertycznych. Dlatego warto zagłębić się w świat osób, które wydają się zamknięte w sobie, by lepiej poznać, czym jest introwertyzm, czego nie lubią osoby introwertyczne i jakimi cechami naprawdę się odznaczają.

Spis treści:

Co to jest introwersja?

Introwertyk kto to?

Introwertyk cechy osobowości

Skąd mam wiedzieć czy jestem introwertykiem?

Jak wygląda życie z introwertykiem?

Najczęstsze mity o introwertykach

Co to jest introwersja?

Introwersja jest jedną z głównych cech osobowości zidentyfikowanych w wielu różnych teoriach. Tak zwana wielka piątka cech osobowości obejmuje introwersję (wraz z ekstrawersją) jako jeden z pięciu głównych wymiarów składających się na osobowość. Introwersja i ekstrawersja są zwykle charakteryzowane jako część kontinuum, przy czym skrajna ekstrawersja leży na jednym jego końcu, a skrajna introwersja na drugim.

Terminy „ekstrawersja” i „introwersja” ukuł w 1921 roku szwajcarski psychoanalityk Carl Gustav Jung. Zgodnie z jego definicją ekstrawersja to preferowanie bezpośrednich doświadczeń z ludźmi i rzeczami, cieszenie się każdym doświadczeniem. Natomiast introwersja to ukierunkowanie energii psychicznej do wewnątrz. Introwertycy wolą wewnętrzny świat swoich myśli. Koncentrują się na znaczeniu otaczających ich doświadczeń, przetwarzają informacje bardziej szczegółowo i dokładnie je interpretują.

Introwertyk – kto to?

Jung nie ograniczał introwersji i ekstrawersji do komponentu społecznego, ale raczej opisał je jako preferencje dla świata zewnętrznego lub wewnętrznego. Jednak przez dziesięciolecia terminy te zostały okrojone i „uproszczone”. Dziś słowo „introwertyk” kojarzy się przede wszystkim z takimi skojarzeniami jak „wycofany”, „aspołeczny”, „samotny” czy „nieśmiały”. Jednak są też introwertycy, którzy lubią przebywać z wieloma ludźmi i mają dużą grupę przyjaciół. Są mniejszością, ale istnieją. Zgodnie z pierwotną definicją to też nie jest sprzeczność, bo introwertyzm to nie brak pewności siebie czy nieśmiałość. To po prostu lubienie samotności i preferowanie spędzania czasu samemu ze sobą.

Każdy introwertyk lub każda introwertyczka ma tendencję do koncentrowania się głównie na swoich wewnętrznych myślach, nastrojach i uczuciach. Prawie nie szukają zewnętrznej stymulacji. Bycie introwertykiem to cecha oparta na skupieniu się na sobie. Patrząc z zewnątrz, introwertycy wydają się spokojni, nieśmiali i powściągliwi. Ponieważ często sprawiają wrażenie zagubionych i pochłoniętych w swych rozmyślaniach, inni prawie nie zauważają ich obecności. Dlatego introwertykom trudniej jest nawiązywać kontakty i poznawać nowych ludzi. Jednak większość introwertyków nie jest typowymi samotnikami ani nie ma problemów z nieśmiałością. Chociaż każda osoba ma indywidualny, niepowtarzalny charakter, istnieją pewne podobieństwa, które można znaleźć u prawie wszystkich introwertyków.

Introwertyk – cechy osobowości

Introwersja charakteryzuje się szeregiem charakterystycznych cech. Wśród nich są zachowania wspólne dla wszystkich introwertyków, czyli:

• Introwertyk najpierw myśli, później mówi. Woli uważnie zastanowić się nad tym, co mówią i myślą inni, zanim sam się odezwie.
• Introwertycy skupiają się na głębi swoich uczuć, nie potrzebują blasku i chwały.
• Uwielbiają dogłębnie analizować i wszystko przemyśleć kilka razy.
• Emanują spokojem. Zwłaszcza w czasach kryzysu lub gdy pojawiają się problemy, nie mają tendencji do wybuchowości i podejmowania szybkich decyzji. Raczej we wszystkim pozostają dokładni, rozważni i sumienni.
• Introwertycy wolą słowo pisane. Nie czują się tak dobrze w rozmowie, ponieważ to właśnie pisanie pomaga im zachować swoją precyzję.
• Lubią samotność. Nie na stałe, ale często. Potrzebują czasu spędzonego w odosobnieniu, aby naładować baterie, uporządkować i przetworzyć myśli.
• Są bardzo samoświadomi, ale mają tendencję do utrzymywania swoich emocji w tajemnicy.
• W dużych grupach lub przy poznawaniu nowych osób zachowują powściągliwość. Są bardziej towarzyscy dla osób, które już dobrze znają.

Te wszystkie cechy sprawiają, że introwertycy mogą mieć trudności w nawiązywaniu nowych relacji oraz podtrzymywaniu więzi rodzinnych. Szczególnie trudno idzie im wchodzenie w nowe związki, zawieranie znajomości w szkole, w pracy, a nawet próba jej znalezienia. Dlatego osoby introwertyczne szukają pomocy psychologa, aby podczas sesji terapeutycznych nauczyć się funkcjonowania w rodzinie i w społeczeństwie.

Zobacz również: Ambiwertyk – kto to?

Skąd mam wiedzieć, czy jestem introwertykiem?

Jeśli nie masz pewności, czy jesteś bardziej introwertycznym typem osobowości, jest kilka pytań, na które warto odpowiedzieć sobie szczerze.

• Wolisz ciszę i samotność od tłumów? Może to wskazywać na introwersję.
• Masz niewielu przyjaciół, których znasz od lat i nie czujesz potrzeby nawiązywania nowych znajomości? To również wyróżnia ludzi introwertycznych.
• Odczuwasz dyskomfort spowodowany wykonywaniem pracy zespołowej? Tak miewają introwertycy.
• W przeciwieństwie do innych najpierw długo myślisz przed wypowiedzeniem czegoś „na głos” i zawsze przygotowujesz się do wystąpienia dokładnie, ponieważ chcesz uniknąć kompromitacji i wstydu? To typowe zachowania sugerujące introwertyczną osobowość. Sprawdź także: Test na osobowość.
• Zawsze planujesz wszystkie działania, robisz harmonogram dnia i się go trzymasz? To także domena introwertyków.
• Trudno Ci dzielić się z innymi swoimi potrzebami, a mówienie o uczuciach stanowi dla Ciebie problem, dlatego nie angażujesz się w związki? Tak właśnie mają introwertycy.

Poza tym na bycie introwertykiem wskazują takie zachowania jak:

• Masz umiejętności analitycznego myślenia.
• Potrafisz dobrze się skoncentrować i pracować bardzo precyzyjnie.
• Bezpieczeństwo i niezawodność są dla Ciebie bardzo ważne.
• Lubisz też spędzać wolny czas w samotności i nie zawsze potrzebujesz ludzi wokół siebie.
• Spontaniczność nie jest Twoją mocną stroną.
• Dużo i często rozmyślasz, analizujesz.
• Jesteś bardzo empatyczną osobą i masz dużo zrozumienia dla innych.
• Masz tendencję do robienia wszystkiego perfekcyjnie, do bycia idealnym.
• Jesteś doskonałym słuchaczem.
• Lubisz unikać konfliktów.
• Nie przepadasz za tłumem.

Jak wygląda życie z introwertykiem?

Ludzie, którzy są ekstrawertykami, zwykle mają szerokie grono przyjaciół i znajomych. Lubią też poznawać nowych ludzi. Dlatego życie z introwertykiem jest dla nich czymś niemożliwym do przeskoczenia. Jednak introwertycy są często niedoceniani. Nierzadko wydają się powściągliwi, wycofani i nieśmiali, chociaż w rzeczywistości wcale tak nie jest. Otóż introwersja wiąże się z brakiem odczuwania silnej potrzeby szukania towarzystwa innych. Introwertycy nie muszą być osobami nieśmiałymi, ale po prostu wolą pozostawanie w samotności. To, że unikają typowych interakcji społecznych, nie oznacza, że całkowicie unikają ludzi. W rzeczywistości introwertycy często interesują się innymi ludźmi i są świetnymi słuchaczami.

Życie z introwertykiem to pasmo przeżyć ukierunkowanych na cierpliwość. Introwertycy naprawdę słuchają, a nie tylko czekają, by coś powiedzieć. Często naprawdę rozumieją rozmówcę, nawet jeśli nie mówią wszystkiego otwarcie. Jednak ciężko z nich wyciągnąć coś więcej, nie lubią mówić o swoich uczuciach i problemach. Działają bardzo ostrożnie, potrafią stworzyć trwałe relacje, ale w związku potrzebują zrozumienia dla chwil spędzanych samotnie. Dlatego wiele par rozstaje się z powodu „niezgodności charakterów”, a tymczasem powodem niezrozumienia może być introwersja jednego z partnerów. Wówczas, przy wystąpieniu jakichkolwiek problemów w komunikacji między partnerami, częstych kłótni bez wyraźnej przyczyny lub zaburzeń natury emocjonalnej wskazane jest udanie się wspólną psychoterapię. Takie działanie pozwala na lepsze zrozumienie bliskiej osoby i jest niebywale pomocne w poznaniu samego siebie.

Najczęstsze mity o introwertykach

Niestety, istnieje wiele mitów na temat introwertyków, które stawiają takie osoby w negatywnym świetle. Czas więc rozwiać niektóre mity na temat introwertyzmu.

Mit 1. Introwertycy są nieśmiali.

Często błędnie myli się powściągliwą naturę introwertyków z nieśmiałością. Nieśmiali ludzie boją się kontaktów towarzyskich, boją się, że zostaną osądzeni przez otaczających ich ludzi. Introwertycy nie boją się interakcji społecznych, potrzebują tylko dobrego powodu, aby w nie wchodzić.

Mit 2. Introwertycy nie nadają się do związków.

Owszem, introwertycy kochają samotność, ale to nie znaczy, że chcą być cały czas sami. Nie oznacza to również, że nigdy nie chcą brać ślubu, zakładać rodziny, nie chcą kochać i być kochanymi. Mają takie potrzeby, potrafią dzielić się swoimi uczuciami z osobą, której bardzo dobrze zaufają, nie chcą spędzać całego czasu w samotności, ale nie chcą też spędzać całego wolnego czasu z drugim człowiekiem. W związku potrzebują przestrzeni, która pozwoli im pobyć w samotności.

Mit 3. Introwertyk to gbur.

Nieuprzejmi, nieprzyjaźni, niemili itd. – tacy czasami mogą wydawać się introwertycy, którzy rezygnują np. z pogaduszek po pogodzie. Tymczasem oni po prostu nie widzą sensu rozmawiania o tym, czy świeci słońce, czy nadchodzi zima. Niektóre tematy wydają im się zbyteczne i niewarte poświęcania czasu na rozmowę, która dodatkowo w tym zakresie sprawia im trudność.

Mit 4. Introwertycy boją się ludzi.

Nie boją się ludzi, ale przytłaczają ich tłumy i hałaśliwe wydarzenia. Wolą utrzymywać bliskie relacje z kilkoma osobami niż mieć wiele powierzchownych kontaktów.

Mit 5. Introwertycy są dziwni.

Introwertycy zastanawiają się nad tym, co mówią, poddają dogłębnej analizie swoje otoczenie. Często oznacza to, że nie podążają za tłumem, a raczej idą własną drogą. Nie zawsze jest to łatwe do zrozumienia dla osób z zewnątrz i dlatego ich zachowanie wydaje się dziwne.

Zachowanie introwertyka może nieco zbijać z tropu, ale nie wolno traktować introwersji jako choroby lub czegoś, co trzeba za wszelką cenę przezwyciężyć. Warto jednak skorzystać z pomocy psychologa, by ułatwić sobie życie z introwersją, zrozumieć pewne przyczyny swoich zachowań, nauczyć się odpowiednich wzorców. Osiągnięcie odpowiedniej równowagi wewnętrznej jest kluczem do dobrego samopoczucia dla każdego, niezależnie od tego, czy jesteś introwertykiem, czy ekstrawertykiem.