Od dawna toczy się debata na temat tego, czy ludzie są monogamistami, czy poligamistami. Odkrycia psychologiczne wskazują, że istnieją osoby monogamiczne i niemonogamiczne, a także te, dla których możliwe są zarówno związki monogamiczne, jak i poligamiczne. Kim jest monogamista i poligamista? Czy możliwa jest satysfakcja ze związku w różnych konstelacjach? Dlaczego poligamia w większości niszczy relacje? Jak znaleźć receptę na trwały związek z jedną osobą? Poznaj odpowiedzi na te i inne pytania.
Spis treści:
Monogamia: co właściwie oznacza związek monogamiczny?
Monogamistka i monogamista – kto to jest?
Monogamiczne związki – jakie mają wady?
Poligamia: co to jest związek poligamiczny?
Poligamista ma wiele żon, a poligamistka?
Skąd się wzięła poligamia? Gdzie legalny jest związek z wieloma partnerami?
Legalizacja poligamii, czy poligamia w Polsce jest dozwolona?
Czy związek mężczyzny z kilkoma kobietami jest dobry?
Jaka jest różnica między poliamorią a poligamią?
Między monogamią i poligamią – czy związek monogamiczny może stać się niemonogamiczny?
Otwarty związek – jakie są inne relacje niemonogamiczne?
Czym jest zdrada w związku niemonogamicznym?
Czy ludzie z natury są monogamistami?
Czy związki niemonogamiczne trzeba leczyć?
Co powoduje nieszczęśliwe związki?
Jakie rodzaje związków są najszczęśliwsze?
Recepta na monogamiczny związek: jak wytrwać w relacji z jednym partnerem?
Monogamia: co właściwie oznacza związek monogamiczny?
Co to jest monogamia? W zasadzie można ją uznać za romantyczną formę związku, który dzieli się tylko z jednym partnerem. Ta wyłączność dotyczy zarówno wierności seksualnej, jak i emocjonalnej. To znaczy, że intymność z kimś trzecim jest wykluczona. I właśnie to dochowanie wierności staje się problemem w wielu związkach. Niemniej większość naukowców jest zgodna co do tego, że ludzie są stworzeni do wchodzenia w monogamiczne związki, zwłaszcza gdy dotyczą form małżeństwa. I to nie tylko z romantycznych idei, ale do wspólnego wychowywania potomstwa i w ten sposób dla jego ochrony.
W związku z tym partnerski związek monogamiczny lub monogamiczny model małżeństwa to rodzaj relacji praktykowany głównie w kulturze zachodniej. Zgodnie z jej zasadami nie utrzymuje się żadnych kontaktów seksualnych ani romantycznych z innymi ludźmi, tylko ze swoim stałym partnerem, żoną lub mężem. Monogamia nie dopuszcza też zawierania małżeństwa z więcej niż jedną osobą lub brania kolejnego ślubu będąc nadal w formalnym związku (przed rozwodem) z aktualnym współmałżonkiem.
Monogamistka i monogamista – kto to jest?
Monogamistka to po prostu kobieta, która praktykuje monogamię, ma tylko jednego partnera lub męża. Monogamista to mężczyzna, który trwa w związku monogamicznym, ma tylko jedną żonę lub stałą partnerkę. Nieważne, czy dotyczy to relacji partnerskiej, czy małżeńskiej – monogamia zakłada życie uczuciowe i seksualne tylko z jedną osobą. Są ludzie, którzy bardzo konsekwentnie trzymają się tego podejścia i zawierają w życiu tylko jedne relacje, które ciągną się aż do śmierci. Taki stanowczy wybór i wierność w swoich wyznaniach jest szczególnie ważna i wartościowa dla kościoła katolickiego. W tym przypadku uznawane są jedynie małżeństwa monogamiczne, które zawiera się raz na całe życie. Co ciekawe, zasada monogamii obowiązuje nie tylko w świecie ludzi, ale także u ssaków oraz ptaków.
Jakie są rodzaje monogamii?
Monogamia ma dwa podstawowe typy, które występują wśród ludzi.
- Monogamia konsekwentna: w tym przypadku relacja dwojga ludzi trwa bez przeszkód. W zasadzie najczęściej dotyczy nierozerwalnej więzi prawnej, emocjonalnej, duchowej, społecznej, biologicznej i seksualnej od momentu zawarcia związku małżeńskiego aż do śmierci.
- Związki seryjne (sukcesywne): jest to nowa forma, która według niektórych badaczy ma maskować przeciwieństwo takich relacji, czyli związki poligamiczne i zaburzać prawdziwe znaczenie słowa monogamia. W tym kontekście dotyczy sytuacji, w której obie osoby lub jedna z tych, które są w związku, zerwała wcześniejszą relację dla obecnego partnera lub partnerki. Przy takim podejściu monogamiczny związek trwa tak długo, jak długo chcą tego partnerzy. Kiedy na ich drodze pojawi się ktoś lepszy, rozstają się, by zawrzeć kolejny związek małżeński lub wejść w nową monogamiczną relację.
Monogamia występuje też w innej formie. Może dotyczyć różnych aspektów życia, chociaż najczęściej dotyka sfery seksualności. Dlatego też popularna jest:
- Monogamia społeczna: dotyczy sfery seksualnej, zaspokajania innych potrzeb społecznych, takich jak schronienie, pożywienie, pieniądze itd.
- Monogamia seksualna: mężczyzna ma tylko jedną partnerkę seksualną, a kobieta jednego partnera. Oznacza, że utrzymują związki erotyczne wyłącznie ze sobą.
- Monogamia genetyczna: dwoje ludzi ma potomstwo tylko ze sobą.
- Monogamia wyłączna: partnerzy mają zakaz podejmowania się flirtu czy kontaktów seksualnych z innymi osobami.
- Monogamia luźna: obejmuje podejście, w którym partnerzy mogą uprawiać seks z innymi osobami, ale ich działanie nie może doprowadzić do rozpadu małżeństwa lub innej stałej relacji.
Ostatecznie to monogamię społeczną, seksualną, genetyczną, wyłączną i konsekwentną można uznać za najczęściej praktykowane.
Monogamiczne związki – jakie mają wady?
Czy monogamicznym związkiem kobiety z mężczyzną rządzą jakieś wady? Niektórzy twierdzą, że jest to nierealistyczny twór, który daje same niekorzyści. Czym to motywują? Otóż ich zdaniem w idei związków monogamicznych występują same wyrzeczenia dla intymności z innymi ludźmi lub po prostu uznają takie relacje za nieatrakcyjne z trzech głównych powodów.
- Ograniczony samorozwój
Związek monogamiczny oznacza ciągłe kompromisy. W indywidualnych przypadkach może to utrudniać samorozwój. W końcu zawsze trzeba uważać na zdanie i samopoczucie kogoś innego. Ponadto wymagania w związku monogamicznym są często dość wysokie, co zwiększa ryzyko zrezygnowania z własnych potrzeb.
- Niebezpieczeństwo niewierności
Są osoby, które uważają, że znalezienie tylko jednej osoby atrakcyjnej seksualnie w ciągu całego życia jest po prostu nierealne. Monogamia wymaga jednak bezwarunkowej wierności. Jeśli małżeństwo kobiety z jedynym partnerem lub mężczyzny z jedną partnerką nie rozwija się zgodnie z oczekiwaniami, wykorzystanie okazji do zdrady może być tylko kwestią czasu. Kiedy tak się dzieje, obie strony zmagają się z poczuciem winy i rozczarowania. Często z tego powodu dochodzi do rozwodu.
- Rozczarowanie spowodowane zbyt wysokimi oczekiwaniami
Prawie żadna inna forma związku nie stawia moralnej poprzeczki tak wysoko jak monogamia. Związek monogamiczny bardzo kojarzy się z obrazami harmonii, wymarzonego małżeństwa i zakładania rodziny. Wszystko ma być idealnie, wspaniale, zawsze razem, dopóki śmierć nas nie rozłączy. Jednak nie ma idealnych związków. Każdy, kto oczekuje perfekcji i wiecznego słońca na bezchmurnym niebie, nieuchronnie się zawiedzie.
Związek monogamiczny: zalety
Relacja monogamiczna charakteryzuje się tym, że seksualność i uczucia romantyczne przeżywane są wyłącznie z jedną osobą. Mimo że są krytycy takiego podejścia, to jednak chęć zawarcia związku małżeńskiego na całe życie nadal jest bardzo powszechna. Głównie dlatego, że monogamia daje dużą satysfakcję, poczucie bezpieczeństwa i stabilność związku.
- Bezpieczeństwo
Czy to kobiety, czy mężczyźni – wszyscy mają silną potrzebę bezpieczeństwa. To sięga pradawnych czasów: samotnicy nie mieli większych szans na przeżycie w epoce kamiennej. Ta podstawowa potrzeba jest zaspokajana w monogamicznym związku partnerskim. Jeśli masz szczęśliwy związek monogamiczny, masz po swojej stronie niezawodnego i lojalnego partnera.
- Satysfakcja i lojalność
Lojalność jest bardzo ważna w związku monogamicznym. Jeśli wierność seksualna jest dla Ciebie istotna, monogamia spełni Twoje potrzeby. Jednak to, gdzie zaczyna się oszustwo, może być kwestią interpretacji. Podczas gdy niektórzy mówią tylko o niewierności podczas seksu, dla innych granica tolerancji jest już przekroczona, jeśli partner tylko mentalnie skieruje swoje entuzjastyczne myśli do kogoś innego. A to może już zaburzyć satysfakcję z życia we dwoje.
- Spójność i stabilność
Monogamiczny związek jest synonimem stabilności dla większości par. Wspólnie planujecie przyszłość, co daje obu stronom bezpieczeństwo. Niepewna przyszłość często rodzi lęki. Dlatego monogamia znacząco przyczynia się do dobrego samopoczucia psychicznego i satysfakcji z codziennego życia.
Poligamia: co to jest związek poligamiczny?
W niektórych kulturach praktykowane jest przeciwieństwo monogamii, czyli poligamia. Termin ten pochodzi z języka greckiego i oznacza „więcej” lub „wiele”. W przeciwieństwie do małżeństwa monogamicznego poligamia zakłada, że można mieć związek z wieloma partnerami (także seksualnymi) i w jej ujęciu jest to czyn całkowicie akceptowalny oraz normalny.
Czasami związek poligamiczny mylony jest z bigamią, czyli podwójnym małżeństwem (ktoś jest w formalnym prawnie związku i zawiera kolejny). Tymczasem termin poligamia zakłada możliwość pozostawania w zawiązku (również małżeńskim) w tym samym czasie z kilkoma osobami.
Poligamista ma wiele żon, a poligamistka?
Odpowiedź na to pytanie wiąże się nierozerwalnie z rodzajami poligamii, które obejmują to, kogo dotyczy ten rodzaj relacji. Wyróżnia się trzy formy:
- poligynia: mężczyzna ma związek z więcej niż jedną kobietą w tym samym czasie;
- poliandria: kobieta jest zamężna z więcej niż jednym mężem;
- poligynandria (multigamia): kilku mężczyzn i kilka kobiet tworzą związek i żyją jak jedna wielka rodzina poligamiczna.
Skąd się wzięła poligamia? Gdzie legalny jest związek z wieloma partnerami?
Prawdziwe pochodzenie poligamii lub wielożeństwa nie jest znane. Jednak w szczególności takie podejście do związków było szeroko rozpowszechnione w okresie przedchrześcijańskim. W tamtych czasach istniał nawet „handel żonami”, ponieważ mężczyzna mógł kupić kilka kobiet i je poślubić. Wraz z wprowadzeniem chrześcijaństwa poligamia została zakazana, a później stała się nawet przestępstwem karalnym.
Niemniej około dwóch procent światowej populacji żyje w poligamicznych gospodarstwach domowych. To dlatego, że poligamia jest zakazana i uznawana za przestępstwo w Europie, Rosji, Ameryce Północnej i Południowej, Australii i dużej części Azji. Poligamiczne małżeństwo ma największą popularność w Afryce Subsaharyjskiej. Często tam, gdzie występuje poligamia, większe znaczenie ma religia danego kraju, a nie ustalenia rządu. Na przykład w Nigerii prawo nie zezwala na takie związki, ale dotyczy to tylko małżeństw cywilnych. Również w Indiach muzułmanie mogą zawierać związki małżeńskie z kilkoma kobietami, ale mężczyźni innych religii już nie.
Legalizacja poligamii, czy poligamia w Polsce jest dozwolona?
Mimo że są osoby, które chcą w Polsce zalegalizować poligamię, nadal nie jest ona ani dopuszczalna kulturowo, ani legalna. Prawo nie dopuszcza istnienia małżeństw poligamicznych, a za złamanie zakazu wchodzenia w związek małżeński w tym samym czasie z więcej niż jedną osobą grozi kara grzywny, ograniczenia lub pozbawienia wolności do dwóch lat.
Żyjemy w kraju, w którym każdy mężczyzna ma prawo mieć tylko jedną żonę, a każda kobieta ma prawo mieć tylko jednego męża. Zawarcie powtórnego małżeństwa jest możliwe dopiero po rozwodzie lub po śmierci współmałżonka. Dlatego w Polsce poligamia jest nielegalna, ale zdarzają się sytuacje, gdy dochodzi do takich przypadków. Zwłaszcza gdy jedna ze stron pochodzi z innego kraju, gdzie jest wyznawcą innej religii.
Jedynym dopuszczalnym prawnie związkiem formalnym kobiety i mężczyzny w Polsce jest relacja w postaci małżeństwa monogamicznego. Tę zasadę określa art. 13 § 1 k.r. i o.: „Nie może zawrzeć małżeństwa ten, kto już pozostaje w związku małżeńskim”.
Czy związek mężczyzny z kilkoma kobietami jest dobry?
Poligamia jest przeżywana w większości przypadków jako sytuacja, w której mężczyzna poślubia kilka kobiet. Poliandria, czyli związek jednej kobiety z kilkoma mężczyznami, jest bardzo rzadki i występuje w odizolowanych społecznościach. Dlatego większość rozważań dotyczących wielożeństwa dotyczy panów.
Nawet jeśli poligamia nie stanowi problemu dla zaangażowanych osób, takie koncepcje związków mogą mieć pewne wady. Szczególnie gdy dotyczy to dzieci lub innych członków rodziny. Głównie ma to związek z następującymi odczuciami i sytuacjami.
- Strach przed stratą partnera.
- Zaniedbania, ponieważ w relację zaangażowanych jest wiele osób.
- Problemy szkolne lub rozwojowe u dzieci.
- Wyłączna opieka nad dzieckiem spoczywa na matce, gdy mężczyzna nie ma czasu dla rodziny, bo poświęca go na spotkania z innymi partnerkami.
- Nadużycia psychiczne, emocjonalne i seksualne.
- Większe ryzyko zarażenia siebie i innych chorobami przenoszonymi drogą płciową.
- Większa odpowiedzialności, której nie zawsze można sprostać.
- Ryzyko wielokrotnych rozwodów i związany z tym stres.
Poligamia jest też przez niektórych traktowana jako dyskryminacja, ucisk kobiet i niemoralne podejście do szacunku świętości małżeństwa.
Jaka jest różnica między poliamorią a poligamią?
Warto również podkreślić, że terminy poligamia i poliamoria są często używane zamiennie, ale istnieje między nimi zasadnicza różnica. Podczas gdy poligamia jest w Polsce prawnie zakazana, poliamoria nie podlega karze. Związek poliamoryczny opisuje romantyczny związek miłosny, w którym jeden człowiek kocha więcej niż jedną osobę i pragnie z każdą z nich tworzyć relację.
W relacji poliamorycznej podobnie jak w przypadku monogamii, ważnymi czynnikami są miłość, seks i przywiązanie. Różnica polega na tym, że zaangażowane w niego osoby nie są małżeństwem i wiedzą o sobie nawzajem. Zazdrość czy niewierność są więc rzadkością w takich koncepcjach. Jednak nie każdy zaangażowany musi mieć kilku partnerów. Na przykład mężczyzna, który jest monogamiczny, może być z kobietą lub mężczyzną, który jest w związku poliamorycznym.
Między monogamią i poligamią – czy związek monogamiczny może stać się niemonogamiczny?
Monogamia wśród wszystkich form małżeństwa ma największe znaczenie dla większości zakochanych w sobie ludzi. Ale, czy można balansować między nią a poligamią? Czy para monogamiczna może stać się niemonogamiczna? Jasne, że może, ale czy przetrwa i będzie się dobrze rozwijać? Ludzie mogą chcieć mieć więcej niż jednego partnera lub partnerkę. Często ich powody są różne i dotyczą:
- seksualnego niezadowolenia z pierwotnego związku;
- znudzenia życiem z jednym partnerem od wielu lat;
- niedopasowanym libido;
- chęcią odkrywania nowych doświadczeń;
- pragnieniem poznania kogoś nowego;
Warto zastanowić się właśnie nad przyczyną takich pragnień Bo, co się stanie, jeśli Twoje monogamiczne małżeństwo przestanie satysfakcjonować Twojego męża lub żonę? Jakość relacji ma związek z obopólną zgodą. Bez niej nie można mówić o szczęśliwym pożyciu małżeńskim. I tak jak monogamia może działać dobrze, tak poligamia może zawieść. I odwrotnie. Tam, gdzie nie ma porozumienia i aprobaty obojga partnerów, tam nie będzie miejsca jednocześnie na samorealizację i czerpanie satysfakcji z życia we dwoje.
Otwarty związek – jakie są inne relacje niemonogamiczne?
Niektórzy ludzie bardzo dobrze czują się w monogamicznym związku. Są tacy, którzy naprawdę nie są zainteresowani interakcjami afektywno-seksualnymi z innymi, gdy są w jednej relacji. Inni ludzie, którym brakuje tej wolności, tęsknią za adrenaliną, grą we flirtowanie, poczuciem pożądania, przygody, nowości. To oni wybierają poligamię, poliamorię albo otwarty związek.
Ten ostatni typ to forma niemonogamicznego związku, w którym zaangażowane osoby pozwalają swoim partnerom na romantyczne i/lub seksualne relacje z innymi ludźmi. Jest to możliwe, o ile istnieje między nimi przejrzystość i otwarta komunikacja w tym zakresie. Otwarty związek może funkcjonować, jeśli wszystkie zaangażowane strony przestrzegają ustalonych zasad i granic. Należy jednak pamiętać, że ten wybór nie jest odpowiedni dla wszystkich par i może być dla niektórych wyzwaniem.
Co może pójść nie tak w otwartym związku?
- Brak komunikacji i zaufania może prowadzić do konfliktów, a nawet do rozpadu relacji.
- Istotna jest kwestia zazdrości. Chociaż jest to naturalna i nieunikniona emocja, konieczne jest nauczenie się radzenia sobie z nią w zdrowy sposób w otwartym związku. Dla niektórych osób może to stanowić wyzwanie, ale dzięki otwartej komunikacji i wzajemnemu zrozumieniu, możliwe jest pokonanie tych przeszkód.
- Druga osoba zakocha się w osobie trzeciej. Z założenia otwarta relacja pozwala na to, by oboje partnerzy uprawiali seks z innymi osobami, ale tylko jako para byli ze sobą emocjonalnie związani.
- Brak zaangażowania: otwarty związek w wielu przypadkach zakłada brak poważnych planów na przyszłość, zawierania małżeństwa czy zakładania rodziny.
- Zazdrość i porównania: często zdarza się, że jedno z dwojga (lub oboje) dokonuje porównań z innymi partnerami.
Dlatego ktoś, kto chce mieć otwarty związek lub żyć w poligamii, musi czuć się z tym komfortowo oraz znaleźć osobę, która również szuka niemonogamicznego związku opartego na przejrzystości, komunikacji i zaufaniu.
Czym jest zdrada w związku niemonogamicznym?
Ogólnie zdrada oznacza oszukiwanie drugiej osoby, kłamstwo, nieuczciwość. W związkach niemonogamicznych jest tak samo. Kiedy masz do czynienia z kłamstwem, złamaniem wcześniej ustalonych umów, zwiedzeniem, można powiedzieć, że masz do czynienia ze zdradą. Jeśli wszystko jest uzgodnione za obopólną zgodą, dwie strony mają to samo spojrzenie na sprawę, istnieje między nimi uczciwość, szczerość i przejrzystość, nie ma zdrady.
Czy ludzie z natury są monogamistami?
Ludzie są rzeczywiście z natury monogamiczni. Potwierdzają to badania ewolucyjne. Twierdzenie to należy jednak zbadać w nieco bardziej zróżnicowany sposób. Otóż pierwotna monogamia nie ma romantycznego podłoża. Człowiek prehistoryczny był monogamiczny, aby wspólnie mógł wychowywać swoje potomstwo. W końcu kierowano się potrzebą wielu lat poświęcanych na to, by dziecko było w stanie samodzielnie o siebie zadbać. Z tego powodu monogamia jest najlepszą opcją z ewolucyjnego punktu widzenia. Można to zaobserwować również u innych ssaków: im dłużej trwa wychowywanie młodych, tym częściej zwierzęta żyją razem w monogamicznych związkach.
Tak więc wrodzona monogamia odnosi się tylko do komponentu społecznego. Nie obejmuje to seksualności. Owszem, pierwotnie pielęgnowano relacje ze swoim partnerem lub partnerką w grupie rodzinnej, ale zawierano też inne związki czysto seksualne. Współcześnie można by mówić o otwartych związkach. Jak już wspomniano, liczne ludy prymitywne żyją w poligamicznych związkach. Poligamia jest nadal szeroko rozpowszechniona w dużej części Afryki i Arabii. Nasz zachodni system wartości, który przywiązuje wielką wagę do wierności seksualnej, nie jest zatem naturalny tak, jak to sobie można wyobrażać. Mimo to monogamia jest zakorzeniona w naszej kulturze i traktowana jako jedyna prawna forma zawierania związków małżeńskich.
Czy związki niemonogamiczne trzeba leczyć?
Rzadko monogamia i poligamia są uważane za racjonalne i równe modele relacji w naszym społeczeństwie. Temat różnorodności związków małżeńskich jest wciąż dość młody. Psychologowie mają niewielki dostęp do danych, które dostarczają socjologicznych stwierdzeń na temat sukcesu i porażki braku monogamii. Nikt nie wie, ile osób faktycznie nie jest monogamicznych. Albo ile związków rozpada się po kilku miesiącach i dlaczego w ogóle są zawierane. Zmieni się to w przyszłości wraz ze wzrostem zainteresowania tym tematem społecznym.
Brak danych, brak języka i stygmatyzacja sprawiają, że osoby w związkach niemonogamicznych nawet nie chodzą na terapię lub nie rozmawiają z terapeutą swobodnie o swoich problemach i zmartwieniach. Bo oczywiście w związkach niemonogamicznych i poliamorycznych zdarzają się również klasyczne kryzysy: wątpliwości, niepewność, strach, a nawet niewierność i nadużycia zaufania. Nawet w niekonwencjonalnych związkach wiele można przemyśleć i poprawić: komunikacja, zaufanie i przejrzystość relacji. Wszystko dla długoterminowej korzyści pacjenta. Głównym zadaniem terapeutów jest analiza związku i niesienie pomocy, ale nie narzucanie własnych koncepcji moralnych czy przekazywanie uwłaczającej postawy. Każdy zasługuje na szacunek, bez względu na to, czy uznaje monogamię człowieka za coś absurdalnego, czy za racjonalnego.
Osoby niemonogamiczne – wsparcie psychologa
Oczywiście należy podejść do każdej sytuacji indywidualnie i ustalić, dlaczego dana osoba lub osoby wybrały właśnie tę drogę życia. Sama poligamia nie jest chorobą, tak jak nie jest nią poliamoria. Jednak zdarza się, że przyczyny wiązania się z kilkoma partnerami naraz mogą mieć związek z innymi zaburzeniami, nad którymi trzeba pracować. Ponadto osoby niemonogamiczne podlegają ścisłej kontroli, ciągłej ocenie i ogromnej potrzebie usprawiedliwiania się przed społeczeństwem. Piętnowanie ze strony innych sprawia, że często popadają w depresję. Terapia powinna być miejscem, w którym można głęboko odetchnąć i porozmawiać o rzeczach, które nie są doskonałe w spokojnej i pozbawionej ekscytacji atmosferze. Osoby niemonogamiczne często potrzebują specjalnego wsparcia w ujawnianiu się, planowaniu rodziny, organizowaniu i radzeniu sobie z zazdrością czy opinią społeczeństwa. Zadaniem psychoterapeuty jest zrozumienie potrzeb pacjenta i pomoc w prowadzeniu mu szczęśliwego życia.
Jeśli więc szukasz psychologa, który wysłucha Cię bez uprzedzenia, niezależnie od tego, czy masz problemy w związku monogamicznym, czy innym, umów spotkanie w naszej poradni.
Potrzebujesz pomocy, wsparcia psychologicznego?
Placówki naszych poradni znajdują się w:
- Warszawie – Sprawdź: Psycholog Warszawa
- Wołominie – Sprawdź: Psycholog Wołomin
Co powoduje nieszczęśliwe związki?
Najnieszczęśliwsze są relacje, w których ludzie oszukują. Są to zazwyczaj związki monogamiczne, w których jedna lub obie strony nie przestrzegają złożonej sobie przysięgi małżeńskiej. Głównie chodzi tu o niewierność i zdradę, która może mieć charakter czysto seksualny, ale może też przybrać formę związku miłosnego. Czasami zaangażowane w nią osoby prowadzą podwójne życie. To z kolei może skutkować zakładaniem podwójnych rodzin z dziećmi lub rozwodem. Podobnie może wystąpić niewierność emocjonalna, w której nie ma związku seksualnego z innymi, ale pojawia się intensywne emocjonalnie zauroczenie lub romantyczne uczucia do innej osoby.
Niewierność i zdrada sprzyjają wystąpieniu emocjonalnego wstrząsu i bólu u zdradzonych partnerów. Ich konsekwencje często bywają nieodwracalne.
Mogą obejmować:
- pogorszenie jakości relacji;
- separację partnerów;
- poczucie gniewu, wstydu, zazdrości, strachu, smutku i dezorientacji;
- naruszenie podstawowych przekonań dotyczących bezpieczeństwa, stabilności, kontroli i zaufania;
- nieufność i paranoja co do przyszłej niewierności partnera;
- zachwiana pewność siebie i poczucie własnej wartości;
- obwinianie się ofiary;
- epizody depresyjne;
- objawy podobne do zespołu stresu pourazowego;
- zachowania szkodliwe dla zdrowia;
- problemy ze snem;
- obniżona wydajność;
- wrogie lub mściwe zachowania wobec niewiernego partnera;
- inwigilacja i próby kontrolowania każdego kroku partnera;
- choroby przenoszone drogą płciową;
- nierównowaga zdrowia fizycznego;
- samobójstwo.
Jakie rodzaje związków są najszczęśliwsze?
Uczciwość w relacji sprawia, że partnerzy są szczęśliwi. Jeśli osoby będące w związku, są wobec siebie szczere, każda konstelacja może prowadzić do szczęścia. Związki monogamiczne bez oszukiwania i dobrowolne, niemonogamiczne relacje zasadniczo prowadzą do porównywalnej satysfakcji. Sztuka doboru partnera polega na znalezieniu osoby, z którą jest zgodność w poglądach na wspólne życie. Nie zawsze się to udaje, jak pokazują wysokie wskaźniki zdrad i separacji. Według Instytutu Badań Zmian Społecznych[1]:
- 12 proc. Polaków przyznaje się do zdrad;
- prawie 7 proc. dopuściło się zdradzenia partnera więcej niż jeden raz;
- wśród zdradzających aż 61,4 proc. to mężczyźni i 38,6 proc. to kobiety;
- ponad 10 proc. osób, które dopuszczają się zdrad, podaje, że są ludźmi wierzącymi i regularnie praktykującymi;
- 12,3 proc. zdrad odbywa się w małżeństwie, 14,8 proc. w narzeczeństwie;
- 20 proc. mieszkańców bardzo dużych miast przyznaje się do zdradzania partnera.
Oczywiście nie wszystko da się przewidzieć. Ale niektóre z wielu nieudanych związków można było skreślić na wstępie, gdyby zainteresowane strony przyjrzały się sobie bliżej, a przede wszystkim więcej ze sobą rozmawiały. Sukcesem szczęśliwego związku jest znalezienie odpowiedniego partnera lub partnerki. Chodzi o to, by te osoby podzielały oczekiwania, respektowane normy społeczne oraz rozumiały własne reakcje psychiczne i emocjonalne. Dlatego warto zadać sobie następujące pytania i poszukać u siebie odpowiedzi.
- Czy nadaję się do życia w monogamii?
- Czy odczuwam szczęście w monogamicznym związku?
- Czy czuję satysfakcję z pozostawania w niemonogamicznej relacji?
- Czy mój partner lub moja partnerka akceptuje niemonogamiczny/monogamiczny związek?
Najlepiej ustalić to przed zaangażowaniem się dwóch stron, by później uniknąć nieporozumień i cierpienia.
[1] https://www.polsatnews.pl/wiadomosc/2020-02-14/kto-kiedy-i-z-kim-jak-zdradzaja-polacy/
Recepta na monogamiczny związek: jak wytrwać w relacji z jednym partnerem?
Pomimo nowoczesnego podejścia do związków, większość osób tęskni za stabilnym, romantycznym i ekskluzywnym związkiem. Aby to zadziałało na dłuższą metę, należy przestrzegać kilku zasad. Jaka jest recepta na monogamiczną relację? Aby związek monogamiczny działał, obaj partnerzy muszą być sobie oddani. Jeśli frustracja i niezadowolenie się rozprzestrzeniają, wzrasta pokusa złamania lojalności.
Następujące aspekty mają ogromne znaczenie w związku zarówno dla kobiet, jak i mężczyzn:
- zaufanie;
- wzajemne zrozumienie;
- umiejętność wspólnego śmiania się;
- okazywany sobie nawzajem szacunek;
- lojalność;
- wzajemne wsparcie;
- poczucie wolności;
- wspólne zainteresowania;
- flirtowanie ze sobą;
- pociąg seksualny;
- słuchanie siebie nawzajem.
Poniższe pięć wskazówek może przyczynić się do sukcesu szczęśliwego związku monogamicznego.
- Otwarta komunikacja: porozmawiaj ze swoim partnerem o swoich oczekiwaniach i życzeniach, a także otwarcie rozwiązuj problemy. W rozmowie dowiedz się, czy oboje wyznajecie te same wartości dotyczące waszego partnerstwa. Czy ważne jest dla was, aby mieć związek monogamiczny? Jeśli nie zgadzacie się ze sobą w tej kwestii, może to być trudne. We wszystkich innych można znaleźć kompromisy, a w przypadku monogamii jest to niemożliwe.
- Unikanie kontroli. W monogamicznym związku bardzo ważna jest wierność. Jednak kompulsywne kontrolowanie partnera na każdym kroku nie jest skuteczne, a wręcz jest trucizną dla każdej relacji. Monogamia oznacza zaufanie. Każdy z własnej i nieprzymuszonej woli wybiera wierność oraz oddanie partnerowi ciałem i duszą. Dlatego brak przestrzeni dla siebie i drugiej połówki zmniejsza zaufanie i zwiększa zazdrość.
- Wzajemne zrozumienie. Oznacza to, że nie tylko otwarcie komunikujesz własne życzenia, ale także odpowiadasz na potrzeby drugiego człowieka w tej relacji. Słuchasz, co ma do powiedzenia i reagujesz na to z empatią.
- Wspólne spędzanie czasu. Oprócz wystarczającej swobody niezwykle ważny jest również czas z partnerem. Twórz rytuały, takie jak codzienny obiad lub wspólne hobby. Powinniście też wspólnie planować przyszłość. Jednak nie zapominaj, że zrównoważona relacja między bliskością a dystansem odgrywa decydującą rolę w monogamicznym związku partnerskim. Zadbaj o to, aby w codziennym życiu znaleźć wystarczająco dużo czasu na wspólne chwile i dawanie sobie nawzajem wolności.
- Udane życie seksualne. Rozmawiaj otwarcie o swoich pragnieniach seksualnych i przeżywaj je razem ze swoim partnerem. Postaraj się stworzyć momenty zaskoczenia, które sprawią, że wyrwiesz się z codziennej rutyny seksu. Nic tak nie zagraża monogamii jak frustracja seksualna. Fizyczna bliskość jest podstawową potrzebą człowieka. Jeśli jej pragnienie nie jest spełnione w związku, często jest tylko kwestią czasu, zanim dojdzie do niewierności. W długotrwałej relacji seks często staje się koniecznością, a nawet schodzi na drugi plan. Ale wcale nie musi tak być! Zaskocz swojego partnera romantycznym weekendem lub uwiedź go spontanicznie. Pokażcie sobie nawzajem, że pożądacie się seksualnie.
W przypadku problemów małżeńskich, partnerskich czy innych na gruncie związku monogamicznego, warto skorzystać z terapii dla par.
Podsumowując, większość ludzi chce związku monogamicznego. Jeśli zastosujesz się do kilku podstawowych zasad, takie partnerstwo może być bardzo szczęśliwe. Monogamia oznacza zaufanie, bezpieczeństwo i stabilność, co jest istotne dla zdrowego i dobrego samopoczucia. Obecnie pojawia się coraz więcej alternatywnych form związków. Ostatecznie każdy człowiek musi indywidualnie zdecydować, jak chce żyć. Ważne jest, aby oboje partnerzy byli zgodni co do wybranego stylu życia.
Wpis blogowy nie jest artykułem naukowym. Ma jedynie charakter informacyjny i nie zastąpi konsultacji ze specjalistą.
