Choleryk – kto to jest?

Są ludzie, którzy w ciągu kilku sekund potrafią wybuchnąć gniewem, nawet jeśli chwilę wcześniej trzymali nerwy na wodzy. Nigdy nie wiesz, kiedy znów wpadną we wściekłość, czy obudzą się w dobrym nastroju, czy znów będą dążyć do dominacji. Mowa o cholerykach. Największy problem z tym: jak radzić sobie z taką osobą? A może nawet z własną frustracją i gniewem? Oto wskazówki, które pomagają rozpoznać cechy choleryka.

Spis treści:

Temperament choleryczny

Mocne i słabe strony cholerycznego temperamentu

Choleryk kto to?

Choleryk cechy

Dlaczego ktoś jest cholerykiem?

Wybuchowy charakter a rywalizacja

Choleryk w związku – czy to możliwe?

Choleryk jako przyjaciel – czy prawdziwa przyjaźń istnieje?

Jak postępować z cholerykiem?

Jestem cholerykiem/jestem choleryczką – jak mogę sobie pomóc?

Temperament choleryczny

Wśród czterech typów temperamentów w starożytnej koncepcji Hipokratesa, obok sangwinicznego, melancholijnego i flegmatycznego, występuje również choleryczny. Charakteryzuje się tym, że ludzie mają wysoki poziom wrażliwości na zmiany nastroju, aktywności, uwagi i koncentracji oraz są zdolni do osiągnięcia tego, co sobie zaplanują.

Temperament choleryczny odnosi się do tych, którzy są:

• szybcy w działaniu;
• bardzo aktywni;
• porywczy;
• pobudliwi;
• praktycznie podchodzą do podejmowania decyzji;
• samowystarczalni;
• niezależni;
• otwarci;
• mają wyznaczone ambitne cele;
• zdeterminowani;
• stanowczy;
• dominujący;
• kreatywni.

Mocne i słabe strony cholerycznego temperamentu

Temperament choleryczny porównuje się z żywiołem ognia, czyli z jego siłą, intensywnością, ekspansywnością i dominacją. Jest energiczny i zorientowany na działanie. Cała jego energia skupia się na mocnych stronach.

• Energia, entuzjazm, szybkie podejmowanie decyzji – stale towarzyszą osobie z temperamentem cholerycznym.
• Choleryk jest pewny siebie: ma świadomość swoich talentów.
• Jest urodzonym przedsiębiorcą: działa w licznych projektach.
• Jest dobrym menedżerem: potrafi nadzorować przebieg prac.
• Lubi władzę, chętnie bierze udział w konkursach i zawodach.

Istnieją też słabe punkty temperamentu cholerycznego.

• Ma skłonność do unoszenia się dumą i gniewu.
• Nie traci czasu na myślenie przed podjęciem decyzji.
• Jest skłonny do działania bez analizy sytuacji.
• Ma tendencję do wszczynania kłótni i dyktatury.
• Niełatwo przyznaje się do swoich błędów.
• W zarządzaniu ludźmi trudno mu szanować uczucia innych, dawać pochwały, brać za nich odpowiedzialność i służyć im pomocą.

Dodatkowo należy zauważyć, że są to osoby z „talentem” do odczuwania skrajnych emocji z dużą intensywnością.

Choleryk – kto to?

Choleryk to także potoczne określenie na typ osoby, która pod wpływem złości zbyt szybko „wychodzi z siebie”, staje się porywcza, impulsywna i głośna nawet przy drobiazgowych rzeczach. Cholerycy są opisywani jako ludzie o silnej woli, nieustraszeni i zdeterminowani. Niestety, często z wielkim trudem lub wcale nie udaje się im zapanować nad swoimi negatywnymi emocjami. Potrafią eksplodować swoim gniewem bez ostrzeżenia, często wydają się zirytowani lub w złym humorze. Staje się to szczególnie trudne w kontekście zawodowym, jeśli klient, szef lub partner biznesowy jest cholerykiem oraz prywatnym, gdy w grę wchodzą relacje partnerskie.

O takich osobach mówi się, że mają wybuchowy charakter. Rzeczywiście tak jest, chociaż tym cechom towarzyszą też pewne słabości, bo w końcu nikt nie jest doskonały. Gniew, który sprawia, że ​​choleryk jest wojowniczym i odważnym przywódcą, czyni go drażliwym, nieelastycznym i apodyktycznym. Musi więc uważać na swoją skłonność do tyranii. Jego złość nie jest tak silna, jak u sangwinika, ponieważ jest mniej otwarty, ale może być w swym zachowaniu bardziej niebezpieczny.

Można powiedzieć, że choleryk inaczej raptus, pieniacz, awanturnik, narwaniec, złośnik, krzykacz, zadziora lub gwałtownik to osoba, która ma silny i energiczny temperament. Ludzie o tym temperamencie mogą z premedytacją czerpać przyjemność z tego, że ktoś im ulega, bo zwyczajnie się boi. Cholerycy mają zdecydowane opinie i nie zmieniają ich pod naciskiem innych.

Choleryk – cechy

Dzięki cesze dominacji choleryk jest postrzegany jako osoba silna. Z odwagą stawia czoła trudnym sytuacjom. Niesie ze sobą potężną aurę pewności siebie, wywołującą u innych podziw, a nawet strach. Szybko reaguje na bodźce.

Najważniejsze cechy, które charakteryzują choleryków to:

• niecierpliwość;
• łatwość wpadania w gniew i frustrację;
• duża pobudliwość;
• impulsywność;
• gwałtowność i głośność;
• całkowicie nieskrępowane wybuchy gniewu;
• dążenie do dominacji;
• apodyktyczność;
• porywczość;
• niekontrolowane wypowiadania obraźliwych słów pod wpływem złości i silnych emocji;
• energiczność;
• bezpośredniość;
• częsty pracoholizm;
• stanowczość i zdecydowanie.

Dlaczego ktoś jest cholerykiem?

Nie można ogólnie powiedzieć, jakie są przyczyny zachowań cholerycznych. Niekontrolowane wybuchy gniewu mogą mieć wiele powodów. Prawdą jest, że każdy człowiek ma w sobie podstawowy instynkt obronny przejawiający się agresywnym i groźnym zachowaniem, gdy istnieje zagrożenie życia lub zdrowia ze strony atakującego. Jednak u większości ludzi takie napady prawdziwego gniewu zdarzają się rzadko, ponieważ od najmłodszych lat człowiek uczy się kontrolować swoje impulsy i panować nad emocjami.

Bycie cholerykiem nie jest zaburzeniem. Jednak nie oznacza to, że każdą wybuchowość można tłumaczyć wyjaśnieniem „taki mam temperament”. Są stany, takie jak ADHD, problemy ze zdrowiem psychicznym, zaburzenia osobowości np. borderline oraz choroby, w których wybuchy gniewu są jednym z występujących objawów.

Dla osób z zewnątrz gniewne zachowanie często jest trudne do zrozumienia, odbierane jako wrogie i bardzo nieprzyjemne. Trzeba pamiętać, że za niektórymi cholerykami kryje się poczucie niepewności lub bezsilności. Cholerycy często tracą samokontrolę, gdy czują, że nie mogą już opanować danej sytuacji lub rzeczy. Czasami są to niepewni ludzie, którzy pragną wzbudzić sobą zainteresowanie, łakną uczucia i aprobaty. Łączą ekstrawersję i niestabilność emocjonalną. Na zewnątrz wyglądają na silnych, ale w rzeczywistości ich kruche ego może załamać się przy najmniejszej krytyce. A jak reagują na niepobłażliwe opinie innych? Częstym atakiem, wyzywają, rzucają werbalne obelgi i „odbijają piłeczkę”.

Wybuchowy charakter a rywalizacja

Dla choleryka życie oparte na rywalizacji i upominaniu się o swoje jest naturalną częścią codzienności. Nawet gdy jest przy tym wybuchowy, nie uznaje, że kogoś nęka lub próbuje przejąć nad czymś kontrolę. Chce się wykazać i zawsze czuć, że jest najlepszy. Lubi rzucać wyzwania tym, których uznaje za swoich przeciwników. Jest przekonany, że czasami lepiej za wszelką cenę udowodnić, że ma rację, niż poznać prawdę. Jeśli przegra, dotkliwie odczuwa swoją porażkę i wie, że następnym razem musi postarać się jeszcze bardziej. Nie lubi autorytetów. W dziedzinie, w której czuje się bezpiecznie, sam siebie uważa za wzór do naśladowania.

Choleryk może kłamać lub stosować podstępne taktyki, aby wygrać i osiągnąć zamierzony cel, ale oczywiście nie wszyscy tak postępują. Bardzo często osoby, które współpracują z cholerykami, czują się upokorzone. Zachowanie osób o tak burzliwym postępowaniu wzbudza poczucie bycia gorszym i niekoniecznie mądrzejszym. Kiedy ludzie choleryczni popełnią błąd, często obwiniają o to innych. Należy jednak podkreślić, że powyższe zachowania pasują do kogoś, kto znajduje się na skrajnie wysokim poziomie wybuchowego charakteru.

Choleryk w związku – czy to możliwe?

„Moja żona jest bardzo choleryczna i porywcza, a ja bywam flegmatykiem. Jeśli ona zachowuje się „normalnie”, czyli zgodnie ze swoim temperamentem, to w domu aż kipi od emocji. Często bardzo się denerwuje, rzuca obelgami, jest zła, ale nie ma do tego specjalnego powodu. Kiedy jest zestresowana, jej złość jest spotęgowana. Wtedy krzyczy na każdego, kto nie zejdzie jej z drogi. Potem na szczęście dość szybko się uspokaja. Sam nie wiem, co mam robić. Czy to normalne?”.

Brak opanowania swoich negatywnych emocji nie jest czymś naturalnym. Człowiek powinien umieć kontrolować swoją agresję, by nie szkodzić innym. Choleryczny temperament czy wybuchowy charakter nie usprawiedliwiają bezpodstawnych ataków, wypowiadania obelg czy rzucania talerzami. Cholerycy mają tendencję do nieprzewidywalnych wybuchów gniewu, które odzwierciedlają ich brak równowagi emocjonalnej. Dlatego nie bez powodu zalecana jest terapia psychologiczna oraz treningi radzenia sobie z własnymi emocjami. Mówienie wzburzonej osobie „uspokój się” lub „daj sobie spokój” w niczym nie pomaga. Wręcz przeciwnie! W trakcie gniewnego ataku takie słowa odbierane są jako prowokacja i powód do eskalacji swoich negatywnych zachowań.

Związek z choleryczką lub z cholerykiem jest możliwy pod warunkiem, że druga strona wykaże się dużą cierpliwością, zrozumieniem, wsparciem, a osoba o wybuchowym charakterze będzie nad sobą pracować. Wbrew pozorom cholerycy często łączą się z flegmatykami. Dzieje się tak, ponieważ cechy obu wzajemnie się uzupełniają. Porywczość gwałtownika nie przeszkadza flegmatykowi, który jest spokojny, zrównoważony i trudno go zranić. Ponieważ często nie potrafi podjąć samodzielnej decyzji, ufa cholerykowi i podziwia jego naturalną zdolność do radzenia sobie z wyzwaniami. Pozwala mu dowodzić i przejąć kontrolę nad ważnymi sprawami w związku.

Choleryk jako przyjaciel – czy prawdziwa przyjaźń istnieje?

Choleryk już w dzieciństwie jest niezależny, towarzyski, niespokojny, impulsywny, wybuchowy, emocjonalny i trudny w nawiązywaniu przyjacielskich relacji. O takich dzieciach potocznie mówi się, że są buntownikami. Podważają autorytet rodziców i nauczycieli. Z jednej strony są radosne i optymistyczne, a z drugiej towarzyszy im niestabilność emocjonalna. W jednej chwili potrafią z doskonałej zabawy z rówieśnikiem przejść do wielkiej kłótni, gdy coś nie idzie po ich myśli.

W dorosłym życiu jest podobnie. Choleryk może być dla Ciebie dobrym przyjacielem, jeśli go wspierasz i akceptujesz jego zdanie. Trzeba pamiętać, że osoby o wybuchowym charakterze są dumne, niechętnie przyznają, że się mylą i zawsze chcą mieć rację. Dlatego nawet przyjacielska dobra rada, która w jakimś stopniu podważa ich zdanie, może być odebrana jako atak. Choleryk jest skłonny odebrać to jako wyzwanie i będzie próbował przeforsować swoje racje.

Prawdziwa przyjaźń z tak bardzo ekspresyjnymi osobami jest możliwa, jeśli, podobnie jak w związku partnerskim, druga strona wykaże dużą cierpliwość. W rzeczywistości cholerycy często udają, że się niczego nie boją, nie mają lęków, nie przyznają się do strachu i tego, że potrzebują wsparcia. Mimo wszystko prawdziwy przyjaciel jest im potrzebny jak każdemu człowiekowi.

Jak postępować z cholerykiem?

Choleryczni partnerzy biznesowi, współpracownicy, klienci, partnerzy, dzieci, przyjaciele, znajomi – oni wszyscy stanowią duże wyzwanie dla osoby, która spokojniej podchodzi do wielu spraw. Z drugiej strony ich zachowanie nie jest przyzwoleniem na niewłaściwe traktowanie innych i nieprzewidywalne wybuchy złości. Dlatego, jeśli chcesz wiedzieć, jak postępować z cholerykiem, zapoznaj się z poniższymi wskazówkami.

• Nie bierz niczego do siebie. Pamiętaj, że rządzą nimi emocje. Stres, poczucie bezsilności i brak kontroli nad sytuacją zwykle stoją za ich złym zachowaniem. Nie wiedzą, jak inaczej pomóc sobie z negatywnymi uczuciami niż wybuchem gniewu. Najlepszym wyjściem jest nieodpieranie ich ataku. Ze stoickim spokojem pozwól, by emocjonalna burza Twojego współrozmówcy przeszła.
• Obserwuj i słuchaj. Czasami trudno jest zapanować nad sobą, gdy ktoś rzuca obelgami w Twoją stronę, ale tylko spokój może Cię uratować. Przyjmując rolę obserwatora, uwalniasz się od impulsu do działania. Poza tym, jeśli uważasz, że choleryk swoim zachowaniem szuka uwagi, Twój spokój pozwoli mu ochłonąć. Nieosądzająca postawa oznacza, że po​​czuje się wysłuchany i nie będzie miał już powodu, by zwracać na siebie uwagę ekstremalnym zachowaniem.
• Bądź wyrozumiały. Podczas wybuchu gniewu cholerycy zwykle czują się samotni. Zasugeruj, że jesteś po to, aby go wspierać, możesz pomóc mu znaleźć rozwiązanie. Ponadto empatyczna postawa pomaga zachować wewnętrzny spokój i kontynuować racjonalne działanie.
• Zignoruj prowokacje. Przygotuj się na zaczepki, które mają wyprowadzić Cię z równowagi. Lepiej ignorować wszelkie prowokacje i ataki. Wystarczy przejść do merytorycznej treści wyjaśnienia sprawy, gdy choleryk ochłonie.
• Bądź pewny siebie. Traktuj swojego współrozmówcę z empatią, ale także z pełną wiarą w siebie. Nie pozwól, by jego zachowanie zachwiało Twoim poczuciem wartości.

Jak postępować z cholerykiem? – więcej wskazówek

• Zrób odwrót. Ktoś może posądzić Cię o ucieczkę lub tchórzostwo, ale czasami jest to uzasadnione zachowanie, którego przesłanie może być jaśniejsze niż słowa. Jeśli druga osoba wpada w gniew bez nadziei na szybkie uspokojenie się, wyjdź z pokoju. Zrób to z sugestią, że będziesz kontynuować rozmowę, gdy choleryk się uspokoi. Postępuj bez ironicznych czy sarkastycznych podtekstów.
• Wykorzystaj efekt kameleona. Inaczej zwany techniką lustra pozwala wzbudzić czyjąś sympatię i zaufanie. Co musisz robić? Naśladuj postawę, gesty lub mimikę swojego współrozmówcy. Szczególnie zaraźliwe są mikro gesty, takie jak uśmiechanie się, ziewanie, drapanie w nos.
• Nie bądź wulgarny. Unikaj przekleństw, bo tylko podsycają konflikt i, w najgorszym przypadku, mogą zostać później użyte przeciwko Tobie. Choleryk pomyśli, że straciłeś kontrolę. Dotyczy to również ekstremalnych reakcji, takich jak płacz.
• Nie odgrywaj roli ofiary. Nie pokazuj cholerykowi, że jego zachowanie Cię onieśmiela lub się go boisz. Takie postępowanie tylko go podsyca i sprawia, że gwałtownie zacznie obwiniać Cię za wszystko. Postaraj się zachować spokój i obiektywnie wyjaśnij swój punkt widzenia.
• Ustaw jasne granice. Jeśli ktoś zaatakował Cię werbalnie, powinien się o tym dowiedzieć podczas swojej „fazy spokoju”. Nikt nie ma prawa na Ciebie krzyczeć! Ale nie oczekuj spektakularnych przeprosin. Dla wszystkowiedzącego choleryka, to prawie niemożliwe. Powinien jednak wiedzieć, że nie ma prawa wygłaszać podobnych obelg w przyszłości.

Jestem cholerykiem / jestem choleryczką – jak mogę sobie pomóc?

Znasz już charakterystyczne cechy osoby cholerycznej. Czy powyższy opis pasuje do Ciebie? Pamiętaj, że w przypadku temperamentu nikt nie wykazuje tylko skłonności cholerycznych. Możesz więc nad sobą pracować. Na przykład szczególnie ważne jest, by osoby mające skłonności do wybuchów gniewu, lepiej radziły sobie z częstymi uczuciami złości. Nauczysz się tego w ramach treningu radzenia sobie z agresją.

Często zdarza się, że negatywne emocje są dużym obciążeniem psychicznym, ponieważ cholerycznym zachowaniem krzywdzisz siebie i innych na różnych płaszczyznach. Niekontrolowane napady złości w pracy, w życiu prywatnym i w związkach partnerskich nie sprzyjają utrzymaniu dobrych relacji. Dlatego warto poszukać źródeł takiego stanu i popracować nad lepszym zrozumieniem emocji swoich i innych. W tym zdecydowanie pomaga psychoterapia. Dobry psycholog online lub w gabinecie pomoże Ci zrozumieć powody, dla których myślisz, czujesz i zachowujesz się w taki sposób.

Podejmij terapię dla siebie, byś mógł żyć szczęśliwszym i spokojniejszym życiem.

Warto pamiętać, że nie każdy choleryk czuje się i postępuje tak samo. Do wszystkich zachowań należy podchodzić indywidualnie i to, co ktoś czuje, może nie być tym samym, co czują inni. Wpis blogowy nie jest artykułem naukowym. Ma jedynie charakter informacyjny i nie zastąpi konsultacji ze specjalistą.